Ziemia krzemionkowa

 

Ziemia krzemionkowa

Ziemia krzemionkowa powstaje w wyniku hipergenicznego wietrzenia wychodni opok i gez górnej kredy i wczesnego trzeciorzędu. Zbudowana jest głównie z opalu. Cechami fizycznymi przypomina diatomity. Stosowana jest w przemyśle chemicznym jako nośnik katalizatorów, nawozów mineralnych, środków ochrony roślin, dla potrzeb rafinacji i filtracji a także jako składnik syntetycznych mas formierskich.

Złoża ziemi krzemionkowej występują na obrzeżeniu Gór Świętokrzyskich (Piotrowice i Dąbrówka) w rowach tektonicznych i na Wyżynie Lubelskiej (Lechówka) w formie płatów przykrytych osadami oligocenu.

Złoża Piotrowice i Lechówka mają zbliżone parametry jakościowe – dość niski ciężar nasypowy (263 – 371 g/l), zawartość R2O3 5,5 – 7,0 %. Natomiast złoże Dąbrówka charakteryzuje się słabszymi właściwościami surowca - zawartość R2O3 powyżej 8,0 %, ciężar nasypowy średnio 580 g/l.

Ziemia krzemionkowa wydobywana była w śladowych ilościach (kilka ton w 2002 r.) ze złoża Lechówka II. W roku 2012 ziemi krzemionkowej z tego złoża nie wydobywano. Eksploatacji z pozostałych złóż, ze względu na niską jakość produktu, wykorzystywanego głównie jako mączka izolacyjna, od kilku lat zaniechano.

Stan zasobów ziemi krzemionkowej oraz stopień ich rozpoznania i zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.

Udokumentowane geologiczne zasoby bilansowe ziemi krzemionkowej wynoszą 2 223 tys. t, z czego blisko połowa rozpoznana jest szczegółowo (w kat. A+B+C₁). Ziemie krzemionkowe na potrzeby przemysłu w całości są importowane.

Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.

Opracował: Robert Bońda

 

źródło: Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy